Oog in oog met dieren
Als schrijver en blogger over dieren(welzijn) in het algemeen en wilde dieren in het bijzonder schrijf ik ook regelmatig over dierenactivisme. Daarbij is me opgevallen hoe verschillend politici en handhavers in de praktijk met de verschillende typen dierenactivisten omgaan.
Hobbyjager Huub van Veen, tevens secretaris van WBE De Biesbosch, heeft niet veel op met de rechterlijke macht. Althans, als een rechter een besluit neemt dat niet in zijn jagersstraatje past: het verbieden van het afschot van gezonde edelherten in de Oostvaardersplassen. Lees verder "Jagerslogica"
Wisten de media nog niet zo lang geleden niet van ophouden met schrijven over doodhongerende grazers in de Oostvaardersplassen, nu buitelen ze over elkaar heen om te berichten over hoe sappig die hertjes wel niet zijn. Waar al die uitgemergelde dieren die malse biefstukjes al die tijd verstopt hadden vraagt niemand zich af.
Ik ben verbijsterd.
Ecologen, biologen, dierenbeschermers en natuurvrienden hebben de afgelopen jaren de blaren op hun tong gepraat om uit te leggen waarom afschot van gezonde dieren in de Oostvaardersplassen een slecht plan is.
De provincie wilde niet luisteren naar goed onderbouwde argumenten.
De minister wilde niet luisteren naar goed onderbouwde argumenten.
En nu dreigt een uniek natuurgebied, dat zijn weerga niet kent en decennialang als lichtend voorbeeld diende, ten onder te gaan.
Aan onbehoorlijk bestuur.
Aan natuurhaat.
Aan economisch gewin.
Ik ben woedend.
Nu ik weet dat ook de rechter niet wilde luisteren naar goed onderbouwde argumenten.
In het wild levende dieren in Nederland zijn ten dode opgeschreven met een wet ze niet beschermt, met provinciebestuurders die ze reduceren tot vlees of plaagdieren, en rechters die ze niet willen beschermen.
Wat rest is machteloosheid.
Want ik heb er niets tegen kunnen doen...
Voor de edelherten in de Oostvaardersplassen, die een speelbal werden van de politiek, en dat (waarschijnlijk) met hun leven gaan bekopen.
Als al het gedoe over de Oostvaardersplassen één ding duidelijk heeft gemaakt, is dat dierenredders niet van natuur houden. En ook niet van in het wild levende dieren... Des te opvallender dat we laatst ook directeur van stichting AAP David van Gennep aan het rijtje Cythia, Annemieke, Leny, Anky, Britt en Belinda konden toevoegen.