Er is wat afgeschreven over de Oostvaardersplassen de afgelopen tijd. Alleen een rasoptimist zal nog enige hoop hebben dat dit unieke natuurgebied in haar huidige vorm zal blijven bestaan. Hoogleraar ecologie Han Olff concludeerde zaterdag in De Stentor: ‘Wanneer ik kijk naar andere debatten, bijvoorbeeld over aardgaswinning dan wordt er gediscussieerd op basis van de data die op tafel liggen. Tot nu toe gebeurt dat hier niet. Daarom ligt er een grote politieke verantwoordelijkheid op de schouders van de Provinciale Staten om niet teveel hun oren naar emoties te laten hangen.’
Of de Provinciale Staten zich zo verantwoordelijk zal tonen is maar de vraag. Gedeputeerde Harold Hofstra ging meermaals met tegenstanders in gesprek en ‘inspecteerde’ het gebied in gezelschap van plezierjagers en paardenmeisjes. Voor de voorstanders had hij minder tijd.
Hofstra concludeerde eerder in een artikel in dezelfde krant dat er ‘niet meer voldoende maatschappelijk draagvlak’ is voor het huidige beleid van natuurlijk beheer. Olff zegt daarover: ‘Meningen van belangengroepen die tegen natuurlijk beheer ageren, zijn zeer effectief via Facebook verspreid en hebben duidelijk veel mensen gemobiliseerd. Maar of die de meerderheid van de maatschappij zijn, dat vraag ik mij af.’
Een korte inventarisatie bewijst dat de bewering van Hofstra onjuist is en dat Olff hier de spijker op de kop slaat.
De Dierencoalitie riep de provincie op om afstand te nemen van het advies van Van Geel om bijna 1200 gezonde grote grazers, voornamelijk edelherten en hun pasgeboren kalveren, dood te schieten. De gezamenlijke achterban van de organisaties van die coalitie bestaat uit ruim een half miljoen mensen. Een groep van zeven dier- en natuurorganisaties, waaronder Dierenbescherming, drong in een brief op hetzelfde aan. Deze groep heeft samen minstens 190.000 donateurs en vrijwilligers. Tel daar de 5700 vrijwilligers van Staatsbosbeheer en de 16.000 leden van Partij voor de Dieren bij op, en ik kom op bijna 712.000 mensen. Een veelvoud van het aantal zelfverklaarde ‘dierenactivisten’.
‘De discussie is gevoerd op basis van incomplete informatie en emotie’, stelt Olff. Toch lijkt de provincie juist op die basis te gaan besluiten tot een massaslachting in het natuurgebied. En in dat geval lijkt de provincie niet te voldoen aan het zorgvuldigheidsbeginsel, een van de pijlers van behoorlijk bestuur.
Artikel 3.2 AWB bepaalt namelijk dat een bestuursorgaan besluiten zorgvuldig voorbereidt en deze op de juiste feiten baseert. Verder moet elke schijn van partijdigheid worden voorkomen.
Aan beide voorwaarden lijkt de provincie in het geval van de Oostvaardersplassen niet te voldoen. Of het voorgenomen besluit tot massaal afschot voldoet aan de beginselen van behoorlijk bestuur? Daar durf ik best wel een paar vraagtekens bij te plaatsen.
Bron