Spring naar inhoud

Jagerslogica

Edelhert in de Oostvaardersplassen. Foto: Natuurstruiner

Hobbyjager Huub van Veen, tevens secretaris van WBE De Biesbosch, heeft niet veel op met de rechterlijke macht. Althans, als een rechter een besluit neemt dat niet in zijn jagersstraatje past: het verbieden van het afschot van gezonde edelherten in de Oostvaardersplassen.

‘Het is een hele slechte ontwikkeling wanneer de rechter op de stoel van een faunabeheerder gaat zitten’, meent Huub. ‘Veelal ontbreekt bij de rechtelijke macht noodzakelijke kennis. Besluiten die niet zijn uit te leggen en waar de natuur een hele hoge tol voor betaald.
Het opgezette afschotplan voor de grote grazers stopzetten heeft grote consequenties voor de populatieontwikkeling en voor je het weet rijzen de aantallen weer de pan uit en zijn we weer bij af.
Het is al heel lang bewezen, er is een grotere vijand voor de natuur dan een veelal emotionele natuurbeschermer. Gevolgen van overmatige bescherming hebben in het verleden voor onbeheersbare populaties geleid.’

Wat zegt deze ingezonden brief van Huub eigenlijk (behalve dat hij wat moeite heeft met zijn d’tjes en t’tjes)?

  1. Rechters zitten wel op de juiste stoel

Hoewel er rechters zijn die in hun vrije tijd jagen, is kennis hebben over de jacht absoluut niet noodzakelijk om hun werk goed te doen. De taak van een rechter is namelijk klip en klaar: hij of zij toetst aan de wet. In dit geval oordeelde de rechter dat de onderbouwing van het besluit van de provincie Flevoland voor massaal afschot van herten niet deugde.

  1. De wet is heel duidelijk

Dat Huub de uitspraak van de rechter niet kan uitleggen, zegt wel iets over zijn gebrek aan noodzakelijke wetskennis. De Wet natuurbescherming zegt namelijk dat afschot een ultimum remedium is. Huubjes mogen dus uitsluitend naar het geweer grijpen als alle andere, preventieve maatregelen niet effectief zijn gebleken.

  1. It’s ecology stupid!

Als er één ding duidelijk is geworden in de Oostvaardersplassen, dan is dat dat de natuur zelf ingrijpt. De winter van 2017-2018 bracht het aantal dieren terug naar het niveau van 2002. Een natuurlijke reset dus. Zo zorgt de natuur ervoor dat populaties gezond blijven en dat populaties nooit groter kunnen worden dan draagkrachtniveau.

  1. Bronnen, Huub, BRONNEN!

‘Het is al heel lang bewezen, er is een grotere vijand voor de natuur dan een veelal emotionele natuurbeschermer.’ In onnavolgbaar jagerslatijn probeert Huub hier waarschijnlijk het punt te maken dat doodschieten beter is voor het welzijn van een dier dan het te beschermen. Of noemt hij de rechter hier een ‘emotionele natuurbeschermer’? Hoe dan ook, Huub strooit kwistig met claims, maar kan er niet een van bewijzen. Wie stelt moet bewijzen!

  1. Logische redeneren is soms best lastig

Volgens Huub hebben wilde dieren vooral last van ‘overmatige bescherming’. (Ja, ze lijden er zelfs onder!) Feit is dat er in Nederland (op het gebied dat de PvdD ‘beheert’ na) geen natuurgebied meer te vinden is waar in het wild levende dieren nog wel veilig zijn voor jagers.

In het wild levende dieren nog nooit zo slecht beschermd zijn geweest als nu. En er is ook nog nooit eerder zoveel gejaagd (en op zoveel soorten) als vandaag de dag. Toch zijn het juist de jagers die elk jaar opnieuw moord en brand schreeuwen dat er weer meer zwijnen, reeën, edelherten, ganzen, enz. enz. zijn.

Logisch redenerend is er dan geen andere conclusie mogelijk dan dat populaties niet kleiner worden door intensieve jacht.

Huub heeft dus weinig vertrouwen in de kennis en kunde van rechters. Op 28 januari doet de rechter uitspraak in een kort geding dat de jagersclub heeft aangespannen over het gebruik van de e-screener. Een psychologische test die bedoeld is om te bepalen of iemand capabel genoeg is om een wapen te dragen. Een test waar opvallend veel jagers voor gezakt zijn.

Laten we hopen dat de rechter die dag niet op de stoel van de faunabeheerder gaat zitten...