‘Beste dierenblogger, Wij constateren dat je ons veel noemt in je berichtgeving via Twitter. In deze berichtgeving over jacht of faunabeheer tag en noem je vaak @bij12nl’. Zo begon het bericht dat ik laatst in mijn DM vond. Waarna een lange uiteenzetting volgt over hoe faunabeheer in Nederland werd, waar ik blijkbaar uit moet opmaken dat ze niets te maken heeft met de hobbyjacht.
Samenwerking is het toverwoord op de burelen van de jachtclub, zo beaamt ook jachtecoloog Wim Knol in zijn afscheidsinterview:
‘De vereniging heeft een enorme omslag gemaakt naar openheid en samenwerking en ik vind het fantastisch om te zien hoe jagers hierin mee zijn gegaan. Mijn ecologenhart begint sneller te kloppen als ik zie hoe jagers tegenwoordig bezig zijn met akkerrandenbeheer, patrijzenprojecten en andere vormen van biotoopbeheer. (...) We zijn recent partner geworden van het Deltaplan Biodiversiteit, mede-organisator van de Beheerdersdag en deelnemer in het Europese Waterwildnetwerk. Ik denk dat in dit soort samenwerkingen voor onze vereniging in de toekomst nationaal en internationaal nog heel veel kansen liggen.’
Door dit soort samenwerkingen probeert fauna-killend Nederland zich het imago van een maatschappelijke organisatie aan te meten. Alsof ze een taak zou uitvoeren voor het nut van het algemeen: ‘Is jagen nuttig? Ja! (...) Staan jagers alleen in hun verhaal? Nee, natuurlijk niet. Jagers zijn onderdeel van een samenwerkingsverband waar partijen als ANWB, RECRON, Hiswa, Wandelnet en Sportvisserij Nederland deel van uitmaken.’
Een ander ‘mooi voorbeeld van samenwerking tussen vogelaars, boeren en jagers’ vond Janneke Eigeman haar infostand op de landelijke SOVON-dag, ‘verdiend’ met een geldelijke bijdrage aan de productie van de nieuwe Vogelatlas. Totdat bleek dat er ook nog mensen zijn die niet met hobbyjagers geassocieerd willen worden. Er werd zelfs een petitie opgestart: Wel of geen jagers op de SOVON-dag?
‘SOVON heeft de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging ruimte geboden om met een stand tussen vogelaars hun visie op het beheren van wilde vogels uit te dragen op de Landelijke dag a.s zaterdag 24 november. Deze PR stunt van de KNJV is bedoeld om binnen de vogelaarswereld invloed te kunnen uitoefenen op cijfers en beleid. Jagers doden honderdduizenden vogels per jaar voor eigen plezier. Het SOVON bestuur wil de jagers, ondanks veel protest, niet weren, laten we zoveel mogelijk stemmen krijgen om het bestuur alsnog op andere gedachten te krijgen.’
Tot groot chagrijn van Janneke Eigeman kregen de rebellerende waarnemers en vrijwilligers hun zin en zwichtte het bestuur uiteindelijk toch: jagers waren niet langer welkom op de feestelijke gelegenheid.
Een mooie samenwerking die wel lijkt stand te houden, is die met Zoogdiervereniging, zij het dat desze enigszins ‘gecamoufleerd’ is in de vorm van sponsoring door de Faunabeheereenheid Limburg. In dat licht verbaast het me niet dat ze het haar taak acht om mensen die op Twitter scherp reageren op tweets van de jagersvereniging terecht te wijzen: ‘@XXXX graag respectvol blijven.’
Wiens brood men eet...
De overtreffende trap van innige samenwerking is die tussen plezierjagers en Natuurmonumenten. In een interview in De Jager flirtte haar directeur Marc van den Tweel openlijk met de plezierjagers en gaf hij en passant dierenbeschermers een veeg uit de pan: ‘We leven in een nieuwe wereld. Een wereld waarin maatschappelijke organisaties als Vogelbescherming en Dierenbescherming, die niet willen samenwerken met Faunabeheereenheden geen invloed hebben.’
Kortom (ik parafraseer): Van den Tweel vindt dat mensen die niet willen samenwerken met de goed geoliede dodingsmachines die de FBE’s zijn, hun bek moeten houden. Hij voelt zelfs de morele plicht om met hobbyjagers op te trekken: ‘in het kader van de beheerjacht zullen we de jagers de komende jaren hard nodig hebben’.
Voor mij hét bewijs dat een aloud gezegde nog altijd geldt: Waar je mee omgaat, word je mee besmet.
Natuurbescherming is dood, lang leve de plezierjacht...
Lees ook: