Een terechte overwinning van Dierenradar en De Faunabescherming: de rechter verbood op 14 mei het massaal vergassen van ruiende ganzen in Zuid-Holland. De rechter oordeelde dat de door de provincie gegeven opdracht niet deugdelijk was onderbouwd met feiten.
Het is zeker niet de eerste keer dat Zuid-Holland wordt teruggefloten door de rechter. De provincie heeft er namelijk een gewoonte van gemaakt om blind te varen op alles wat de Faunabeheereenheid haar in het oor fluistert. Duik eens in de faunabeheerplannen en het is duidelijk hoe deze aan alle kanten rammelen.
Afgelopen december nog, oordeelde de rechter in een zaak, aangespannen door de Natuur en Milieufederatie en Vogelbescherming, dat er voldoende twijfel bestond aan de rechtmatigheid van het besluit om 6500 smienten te laten afschieten. Nota bene een soort die als ‘gevoelig’ te boek staat op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels.
Zouden rechters alle faunabeheerplannen en daarop gebaseerde ontheffingen voor het doden van beschermde dieren kritisch tegen het licht houden, dan zouden er waarschijnlijk maar weinig in stand blijven. Want álle faunabeheerplannen wemelen van de ongefundeerde aannames en niet onderbouwde oorzaak-en-gevolg-, drog- en cirkelredeneringen.
Logisch, want het bewijs dat populatiebeheer [lees: jacht] populaties blijvend verkleint, landbouwschade doet afnemen of de verkeersveiligheid vergroot is nog nooit geleverd. (Het omgekeerde is in meerdere studies overigens wel aangetoond.)
Feit is dat de provincie Zuid-Holland bij het verlenen van ontheffingen en het goedkeuren van faunabeheerplannen geen enkele toetsing uitvoert aan de wet. En ze komt er 9 van de 10 keer mee weg...
Nu het rijk de provincies verantwoordelijk heeft gemaakt voor natuur, beslissen in de praktijk jagers en boeren over wat er onze natuur gebeurt. De jacht- en boerenlobbyisten lopen vrij in en uit op provinciehuizen en ten minste één gedeputeerde Natuur ging zelfs mee op ‘jachtstage’. Van de bescherming van beschermde in het wild levende dieren is nauwelijks sprake meer.
Sterker nog: een aantal provincies hebben faunabeheereenheden extra subsidie gegeven zodat zij zich beter kunnen verweren in eventuele rechtszaken. Publiek geld, opgebracht door jou en mij.
Wie staat er dan nog wel voor de bescherming van de dieren? Private dieren- en natuurorganisaties, die het over het algemeen moeten doen met donaties of lidmaatschapsgelden. Het machtsverschil en het verschil in beschikbare fondsen (de zakken van de overheid zijn diep) lijken haast onoverbrugbaar groot en het is duidelijk dat dergelijke organisaties onmogelijk bezwaar kunnen maken of beroep kunnen aantekenen tegen alle slecht onderbouwde ontheffingen van alle provincies.
Hoewel de ganzenjacht in Zuid-Holland onverminderd doorgaat, moeten wij deze overwinning, dat ze niet vergast mogen worden, vieren. Het was er een van David op Goliath.
Ik hoop van harte dat het tij ooit zal keren en dat mijn provincie Zuid-Holland niet langer kritiekloos alleen de belangen van boeren en jagers zal behartigen, maar die alle burgers en vooral die van de natuur en de dieren die daarin leven.
In maart 2019 krijgen wij allemaal weer een kans om onze stem te laten horen.
Want zonder natuur is het geen leven...
Lees ook: