Journalistiek is partijdig (lees Joris Luyendijk er maar op na), maar er is partijdigheid en partijdigheid. In Trouw slaat Chef opinie Slingerland de partijdigheidsplank flink mis in ‘de vraag van Monic’: ‘890 jagers erbij, is dat erg?’ Vragen staat vrij, maar deze vraag komt rechtstreeks uit de koker van de communicatieafdeling van de jagersvereniging, want hoe kan ze anders weten wanneer en hoeveel ‘jagers in spe’ examen doen?
Maar goed, ook een Chef opinie moet haar inspiratie ergens vandaan halen, nietwaar?
Het artikel begint met een valse vergelijking tussen het eten van een dier uit de dierindustrie of eentje uit de natuur, om te ontaarden in een jachtpropagandastuk dat wemelt van het soort niet onderbouwde claims en misleidende opmerkingen waar jagend Nederland patent op heeft.
Monic blijkt ook niet vies van een beetje framing.
Jagers zijn ‘heren’ die ‘verklaren’ met een ‘goed doel’ bezig te zijn; ‘door de jacht werken ze mee aan het beheer van een gebied, en voorkomen ze dat er van een bepaalde soort te veel dieren zijn, waardoor een evenwicht verstoord raakt.’
Jagers zijn – volgens Monic – rationeel denkende ‘heren’ (maar de helft van die heren is oud hoor!), die dieren waar boeren last van hebben op ‘deskundige wijze’ doden. (Het punt dat ze maakt dat dieren niet gewond raken als je op ze schiet, is zo bizar dat ik dat maar laat voor wat het is.) Jagers brengen ‘evenwicht’ en zijn o zo ‘natuurvriendelijk’ bezig.
En uiteraard schieten ze altijd raak. Ze moeten wel jagen ‘juist omdat roofdieren ontbreken’ en ze ‘de rol van het roofdier hebben overgenomen’. Dat haar jagersvrinden sinds de vestiging van de eerste wolf moord en brand schreeuwen en korte metten willen maken met alle predatoren die de natuur rijk is, heeft Monic even gemist. Jagers klagen eigenlijk alleen over al die ‘onmogelijke’ regeltjes waar ze zich aan moeten houden bij het in het gareel houden van die al die onwillige wilde dieren. Die lastige wetgever ook!
De tegenstanders van de jacht, daarentegen, hoeven niet te rekenen op enige sympathie van Monic.
Zij ‘schetsen een beeld van bloedbeluste kerels die dieren zomaar uit het leven schieten, voor de lol’, en ‘klagen over de vreselijke martelingen die zwanen ondergaan doordat ze ondeskundig gedood worden’. Dierenarts Saskia van Rooij zet ze neer als een met een theedoek zwaaiende, krijsende gek. Monics mening over een vrouw die vele ernstige wreedheden van jagers tegen zwanen filmde. Een vrouw, nota bene, die bewezen mishandeld is door jagers!
Tegen de jacht zijn, kwalificeert Monic als ‘gedoe’ en anti-jachters leiden aan ‘selectieve verontwaardiging’.
Haar statement over de Oostvaardersplassen gaat voorbij aan 30 jaar rapporten van internationale wetenschappelijke commissies. Net als haar andere claims, dat de jacht de verkeersveiligheid zou verhogen, landbouwschade zou verlagen of populaties blijvend verkleint, door geen enkel mij bekend wetenschappelijk onderzoek worden ondersteund. Maar hé, wetenschappers wantrouwen is bon ton tegenwoordig...
By the way Monic, die fazanten en hazen worden wel degelijk voor de lol geschoten hoor! Want zij horen bij de vijf soorten waar de ‘heren’ in het jachtseizoen ongelimiteerd op mogen schieten. Ganzen en zwanen staan daarentegen niet op de jachtlijst. Maar ik geef toe, het is best lastige materie, zeker als je je oren laat hangen naar die boer bij jou in de buurt, die liever een zwaan afknalt dan wegjaagt...
De jagersvereniging zocht laatst iemand voor de communicatie-afdeling. Ik denk dat Monic geknipt is voor de functie. Ze heeft met haar vraag van de week hoog gescoord bij de wildbeheereenheden (lees: jagersclubs) in den lande. Ze heeft haar toelatingsexamen als Janneke-2 dan ook met succes afgelegd.
Sluit ik af met ‘de vraag van @Dierenblogger’: Een krant als Trouw, die dient als verlengstuk van de communicatieafdeling van de hobbyjagersclub, is dat erg?