Zoals veel onderwerpen vandaag de dag is het onderwerp ‘wolf’ volledig gepolariseerd. Of beter: gepolitiseerd. Met zijn nieuwe boek Wolf & maatschappij hoopt voormalig boswachter André Donker ‘een brug te slaan tussen de voor- en tegenstanders van wolven binnen onze samenleving’. Het boek volgt grofweg de inhoud van de lezing ‘Wolven in Nederland’ die hij door het land heen gaf (en nog steeds geeft).
Donker heeft in zijn tijd als boswachter veel ervaring opgedaan met tegenstand. Tegenstand is niet erg meent hij. Het kan zelfs zorgen voor nieuwe inzichten. Een voorwaarde is wel, zegt hij, dat je goed luistert naar en dat je je verdiept in het verzet van anderen: ‘Ongefundeerd roepende en weinig relativerende mensen kunnen we echter missen als kiespijn’. Lees verder "Boekbespreking – Wolf & maatschappij – André Donker"
‘Vrije oogst’ is een avonturenroman over stropers en boswachters. Of is het een detective met een boswachter in de hoofdrol? ‘Vrije oogst’ is beide en meer...
Het verhaal draait om de jonge boswachter Harm Jonker. Hij is net begonnen aan zijn eerste baan als boswachter in zuid-Drenthe. Ver weg van zijn thuis in Apeldoorn leert hij stukje bij beetje meer over de bos- en heidevelden van Drenthe. Donker beschrijft met soepele pen en door de ogen van de jonge boswachter het landschap en zijn passie voor natuur. Harm moet niet alleen de Drentse natuur leren kennen, maar ook de mensen die er wonen.
Al gauw leer hij de veel oudere keuterboer Bram Steenbergen kennen. Iemand die hij gaandeweg gaat bewonderen en van wie hij (en wij als lezers!) veel leert over de natuur. We leren Bram kennen als een ‘uitstervende soort mens’ dat ‘vrijwel een’ is met natuur. Een beschermheer van de natuur, maar wel op zijn eigen manier. Een manier die niet helemaal strookt met de taakopvatting van de Harm, het beheren en beschermen van de natuur. Bram stroopt.
Niet alleen Bram houdt zich bezig met ‘vrij oogsten’. De idyllische Drentse natuur blijkt het toneel te zijn van alle mogelijke vormen van wild crime: van illegale jacht met ‘lange’ honden tot de grensoverschrijdende handel in wilde zangvogels. Samen met de plaatselijke politie gaat rookie Harm op onderzoek uit. Wat uitmondt in een kat-en-muisspel tussen boswachter en politie en stropers.
Donker putte voor dit boek uit zijn decennia lange ervaring als boswachter en natuurbeschermer. Dit maakt de belevenissen van Harm zeer geloofwaardig. En voor wie denkt dat de illegale jachtpraktijken die hij beschrijft tot het verleden behoren, het tegendeel is waar!
Het gevoel dat bij mij na het lezen van het boek achterblijft is dat onze natuur weerloos is tegen wild crime waar zoveel geld mee te verdienen valt. Haar beschermen is niet alleen een taak van boswachters en groene boa’s, maar van ons allemaal.
Een bijzonder bericht op RTV Utrecht vandaag: ‘Jagers en provincie Utrecht op ramkoers: “Ambtenaren onheus bejegend”’ Een passendere kop zou zijn: ‘Hobbyjagers schofferen ambtenaren van de provincie Utrecht’. Dat jagers er geen probleem mee hebben om ambtenaren aan te vallen is de consequentie van jarenlang beleid waarin hobbyjagers zijn gaan geloven dat zij de dienst uitmaken in onze natuur.
Veel te lang hebben overheden, provincies, de Tweede Kamer én het ministerie van LNV de jagersvereniging en haar leden ruim baan gegeven om hun corebusiness – het doden van in het wild levende dieren – leidend te maken in het natuur- en faunabeleid in Nederland. Lees verder "Jagers schofferen ambtenaren van de provincie Utrecht"
Open brief aan Gedeputeerde en Provinciale Staten van Friesland
Beste bestuurders van Friesland,
Graag wil ik u voorstellen aan Polo. Polo leidde tot voor kort een zwervend bestaan. Hij was het soort kat dat in uw provincie de kogel kan krijgen. Mét uw goedvinden. Zijn bloed had aan zomaar uw handen kunnen kleven, ware het niet dat hij in een andere provincie rondzwierf. Dit is zijn verhaal...
Polo werd vorig jaar met een groep zwerfkatten gevangen tijdens een TNR-actie. Hij werd gecastreerd, en zou na zijn herstel weer uitgezet worden. Gelukkig voor hem (én voor mij!) twijfelden zijn verzorgers aan zijn ‘wildheid’. Zij besloten hem een kans te geven en plaatsten hem in het dierenopvangtehuis De Bommelerwaard. Ik zag zijn portret op Twitter en viel meteen voor zijn ontbrekende oorpuntje. Hét kenmerk van een gecastreerde 'TNR-kat'. Ik ging een paar dagen later met hem kennismaken, en de rest is geschiedenis.
Sinds april woont hij bij mij en zijn kattenzus Saar. Ook een ex-zwervertje. Saar en Polo zijn respectievelijk de derde en vierde zwerfkat die ik heb geadopteerd. Stuk voor stuk geweldige persoonlijkheden. Zij vorm(d)en de inspiratie voor mijn blog ‘Ode aan de zwerfkat’. Want zwerfkatten zijn lang niet altijd verwilderd. Veel van hen waren ooit huiskatten, die door het toedoen van mensen op straat of in de natuur belandden. Daar waar er niets anders voor hen opzit dan zo goed en zo kwaad als dat gaat proberen te overleven.
Dat u afschot van katten toestaat om weidevogels te ‘beschermen’ is een drogreden. Het is net zo ineffectief als het afschieten van vossen en steenmarters. Soorten die u ook laat doden. Dat het niet werkt – ik richt me nu even tot u, gedeputeerde Klaas Fokkinga – geeft u zelf toe: ‘Dat het niet goed gaat met de weidevogels is niet opgelost door andere dieren af te schieten (.,.) Het agrarische landschap zorgt ervoor dat weidevogels niet altijd eenvoudig aan eten kunnen komen.’ Of, zoals onderzoeker Jos Hooijmeijer al eens concludeerde: ‘Partijen die nu predatie als oorzaak zien, hebben dertig, veertig jaar op hun handen gezeten en altijd naar iets anders gekeken dan de landbouw. Nu het bijna zover is dat de laatste grutto het licht uitdoet, werpen zij zich op als beschermers, met de jacht op roofdieren als oplossing.’
Zwerfkatten verdienen de doodstraf niet. Zij hebben hulp nodig. U kunt het leven van al dan niet verwilderde katten verbeteren. Door zwerfkattenorganisaties te steunen bij het vangen, castreren en weer uitzetten of bij opvang of herplaatsing. Help die organisaties met geld en faciliteer castratie- en chipacties. Want in tegenstelling tot kiezen voor het geweer, zet deze diervriendelijke aanpak wél zoden aan de dijk!
Dus, durf het roer om te gooien! Verlaat deze heilloze weg. Stop uw dodingsbeleid en werk aan echte oplossingen. Wat de Friese weidevogels nodig hebben is bekend: een gezonde, gifvrije leefomgeving met hogere waterstanden en een bodem vol leven. Habitats waar ze voldoende voedsel én beschutting vinden. Afijn, u weet allang wat u te doen staat... Net zoals u weet dat het doden van andere dieren de weidevogels geen stap verder helpt.
Doe het juiste. En gun ook de Polo’s in uw provincie een dierwaardig bestaan.
‘De KNJV distantieert zich nog eens ten onder’, schreef Caspar Janssen een jaar of tien geleden in zijn column ‘En het enige wat de jachtbond doet is: zich distantiëren’. Hij schreef over een serie ‘incidenten’ van jagers die vosjes hadden doodgeknuppeld en dasjes vergiftigd (en de reactie van de jagersclub daarop). Lees verder "Distantiëren maar weer?"
Zoals veel onderwerpen vandaag de dag is het onderwerp ‘wolf’ volledig gepolariseerd. Of beter: gepolitiseerd. Met zijn nieuwe boek Wolf & maatschappij hoopt voormalig boswachter André Donker ‘een brug te slaan tussen de voor- en tegenstanders van wolven binnen onze samenleving’. Het boek volgt grofweg de inhoud van de lezing ‘Wolven in Nederland’ die hij door het land heen gaf (en nog steeds geeft).
‘Vrije oogst’ is een avonturenroman over stropers en boswachters. Of is het een detective met een boswachter in de hoofdrol? ‘Vrije oogst’ is beide en meer...
‘De KNJV distantieert zich nog eens ten onder’, schreef Caspar Janssen een jaar of tien geleden in zijn column ‘En het enige wat de jachtbond doet is: zich distantiëren’. Hij schreef over een serie ‘incidenten’ van jagers die vosjes hadden doodgeknuppeld en dasjes vergiftigd (en de reactie van de jagersclub daarop).