‘Jaarlijks belanden tot wel een miljoen padden, kikkers en salamanders onopgemerkt in straat- en trottoirkolken. Amfibieën verdwalen in het riool, een uitweg is er niet. Ze kwijnen weg in het riool door uitputting en voedselgebrek.’
Zo begint het filmpje ‘De paddentrap redt amfibieën’. Als je dan bedenkt dat we in Nederland in de afgelopen jaren meer dan de helft(!) van onze padden verloren zijn, dan wil je die ecologische ramp toch stoppen? Helemaal als de oplossing zo super simpel is. Het duurt welgeteld één minuut om een paddentrap te monteren. Door paddenladders te plaatsen kunnen gemeentes onfortuinlijke padden en andere amfibieën helpen om zichzelf te redden.
Maar niet in Dordrecht... Daar stemde de gemeenteraad vorig jaar met een 23 tegen 15 meerderheid tegen het voorstel van de Partij voor de Dieren om padden deze levensreddende way out te bieden.
Veel mooie woorden over dierenwelzijn, maar daden: ho maar!
Veel mooie woorden over dierenwelzijn, maar daden: ho maar! Zo is in de brief van B&W Dordrecht dierenwelzijnsbeleid in datzelfde jaar te lezen: ‘Onze ambities en taken gaan verder dan de wet voorschrijft. Voor de gemeente is in het nieuwe dierenwelzijnsbeleid een regierol weggelegd, waarbij de samenwerking met interne en externe partners essentieel is voor onze ambitie om dierenwelzijn in onze stad te verbeteren. Dit dierenwelzijnsbeleid richt zich op gehouden (gezelschaps)dieren en wilde (vrijlevende) dieren’ [cursief: DB]
En: ‘Als gemeente helpen we (gevonden) dieren in nood in de openbare ruimte. We nemen de verantwoordelijkheid om – net als alle inwoners – voor deze dieren in nood te zorgen. Dit is een aanvullende taak op de zorg die de gemeente heeft voor de openbare ruimte en voor het in stand houden van natuurlijke ecologische processen’ [cursief: DB]
De gemeente zegt voor dieren in nood te willen zorgen... maar niet als dat dier een pad of een kikker is
De gemeente zegt voor dieren in nood te willen zorgen... maar niet als dat dier een pad of een kikker is. Terwijl de inrichting van onze straten – de verantwoordelijkheid van gemeentes – de reden is waardoor amfibieën massaal in de problemen komen: ‘Een groot deel van de amfibieën volgt hoge stoepranden en valt dan al snel in een trottoir- of straatkolk. In droge periodes heeft het water in kolken bovendien een grote aantrekkingskracht, de dieren zoeken dan actief vochtige en koele plekken op’, legt RAVON (Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland) uit op haar site.
Overleven in onze versteende steden is al moeilijk genoeg
Dan is het ook de verantwoordelijkheid van gemeentes om ervoor te zorgen dat we niet nóg meer padden, kikkers en salamanders verliezen. Overleven in onze versteende steden is al moeilijk genoeg: ‘De afwatering in oudere wijken is deels gebaseerd op relatief hoge stoepranden die voor veel amfibieën een geleidende werking hebben. Daardoor komen de dieren om de 5-25 meter een nieuwe potentiële valkuil tegen.’ Zeg nou zelf: dan zijn gemeentes het toch aan hen verplicht om ze uit die put te helpen?
Dus hup, gemeenten, ja, óók Dordrecht: stop deze stille ramp en doe mee met Paduitdeput.nl!
Lees meer over de nieuwe RAVON-campagne ‘Pad uit de put’ 🐸 Elk jaar verdwijnen in NL tot 1 miljoen padden, kikkers & salamanders in straatputten – een stille ramp. Gemeenten, scholen, bedrijven én burgers kunnen nu in actie komen. 🌐 Paduitdeput.nl Samen redden we honderdduizenden amfibieën. 💪